750 Hoornse gedupeerden van toeslagenschandaal krijgen hulp vanuit gemeente

Twee personen – binnenkort zelfs drie – houden zich binnen de gemeente Hoorn fulltime bezig met het ondersteunen van de 750 gedupeerden van het toeslagenschandaal. Hun taak is om slachtoffers op weg te helpen naar een zelfstandig leven. 

De gemeente Hoorn telt in totaal 750 ouders of kinderen die direct of indirect slachtoffer zijn van het toeslagenschandaal, ook wel kinderopvangtoeslagenaffaire genoemd. Hierbij werden duizenden ouders in Nederland onterecht van fraude verdacht. 

Liza Zwemmer is als casemanager – samen met een collega – fulltime bezig met het begeleiden van gedupeerden in Hoorn. En ook beleidsmedewerker Miranda Rood zit volop in de materie. 

De overheid en de Belastingdienst zijn belast met de financiële afwikkeling, de gemeente wordt ingezet bij de ondersteuning van gezinnen die getroffen zijn door de toeslagenaffaire. 

Welke opdracht kregen gemeentes van de overheid? 

Liza: “We helpen mensen om een nieuwe start te kunnen maken. Dus we kijken: wat heb je nu nodig? Het kan zijn dat je je baan bent verloren. Zou je dan een opleiding kunnen doen? En welke? Of als er fysieke klachten zijn: hoe kan het lichaam zich herstellen, zodat er weer een boterham verdiend kan worden. Maar het kunnen ook spullen voor in huis zijn.”

Hoe pak je dat aan? 

Liza: “We gaan het gesprek aan en kijken naar de situatie. Welke hulp verwacht je en wat kunnen wij bieden. De richtlijn is dat de hulp structureel moet bijdragen aan een nieuwe start. Daarin zit nog wel eens een verschil: is het noodzakelijk, of meer een wens.”

“Je gunt het niemand om op een matras op de grond te liggen”

Liza Zwemmer – casemanager toeslagenaffaire gemeente Hoorn

Welke problemen kom je zoal tegen?

Liza: “Soms is dat financieel. Diverse mensen hebben nieuwe financiële problemen gekregen of kunnen minder goed met geld omgaan. We zien ook veel achterstallig onderhoud aan huizen. Vaak gaan we ook mee op huisbezoek, om mee te denken. Dan zie je dat mensen geen bed hebben en op een matras op de grond slapen. Daar schrik je dan wel van en gun je niemand.”

Wordt iedere wens ingewilligd? 

Miranda: “Het is vanaf het begin de bedoeling van de overheid geweest om ruimhartig te zijn, maar er zijn mensen die langskwamen met lijstjes voor een compleet nieuwe inboedel. Dat is niet de bedoeling.”

Liza: “Het moet reëel zijn. Als iemand anders een nieuw bed ontvangt, wil dat niet zeggen dat jij ook automatisch een nieuw bed krijgt, als jij nog een prima bed hebt. Iedere situatie is uniek, waardoor we continu maatwerk toepassen. We doen voor iedereen ons best en soms is het lastig om te zeggen als iets niet kan. Maar de hulp is niet oneindig.”

Wie betaalt deze hulp? 

Miranda: “Gemaakte kosten worden uiteindelijk door de Rijksoverheid betaald.”

Wat voor verhalen hoor je zoal van gedupeerden? 

Liza: “Soms zijn de verhalen echt heftig. Dan gaat het over kinderen die uit huis zijn geplaatst, een gebrek aan geld, of gezinnen die amper te eten hebben. Echt aangrijpend.”

“Sommige mensen zijn echt radeloos. Als ze het fijn vinden, ga ik mee naar gesprekken bij de Belastingdienst of een advocaat. Het is fijn dat wij daarin kunnen ondersteunen en vertrouwen kunnen opbouwen, maar uiteindelijk is het de bedoeling dat zij het vertrouwen in de overheid terugvinden.”

Is dat moeilijk?

Miranda: “Het is een lastige positie. Mensen zijn eerst het vertrouwen in de overheid kwijtgeraakt, wij proberen iets recht te zetten en dan wordt het ze weer lastig gemaakt. Maar het gaat erom dat mensen weer zelfstandig kunnen functioneren. We zouden best een keer de boodschappen voor deze mensen kunnen betalen, maar wat doen we dan volgende week? En bovendien, we hebben nog 75.000 inwoners. Daar kunnen we dat ook niet voor doen.”