Bij AFC ’34 leed Hollandia zijn derde nederlaag (2-0) van het seizoen. Ondanks een veldoverwicht straalde de ploeg van vader en zoon Van der Werff machteloosheid uit. Het venijn zat in de staart met vervelende consequenties.
Verslag: Erik Oudshoorn
De frustraties dropen van het elftal. Toch had Hollandia van tevoren kunnen weten wat het verloop van de wedstrijd kon worden. Wie achter komt bij AFC ’34 heeft een probleem. Dat ondervonden de Hoornaars niet voor het eerst in Alkmaar. Zonder ook maar enige druk te zetten grendelt AFC dan de eigen helft af en je moet zo scherp als een scheermes zijn om door de hechte verdedigende linies te breken. Die vorm was er bij de meeste aanvallers niet.
Dat het in de slotfase onnodig door een penalty nog 2-0 werd, maakte voor de punten weinig uit. Problematischer was de rode kaart die Encho Margaritha in de extra tijd (92e minuut) kreeg van scheidsrechter Remon Tulen. Daardoor mist de stoere verdediger mogelijk het bekerduel met Purmersteijn komende zondag en een week later de thuiswedstrijd tegen de amateurs van Ajax.
Wat gebeurde er precies? Margaritha werd van achteren geraakt, viel op het kunstgras en zou terwijl hij zich oprichtte zijn tegenstander tegen zijn been hebben geslagen. Althans volgens Tulen. De speler uit Den Helder ontkende achteraf een slaande beweging te hebben gemaakt. Het voelde dan ook als extra onrecht. Kort ervoor werd hij op de achterlijn van AFC getorpedeerd, terwijl de bal al weg was. Zijn enkel klapte daarbij dubbel. Minutenlang werd hij verzorgd door Hans Schuurman.
Ondertussen liet de arbiter gewoon doorspelen. AFC counterde er weer even op los en in het zestienmetergebied van Hollandia duwde Niels Koster heel opzichtig Marra Muzo tegen de grond. De snelle rechtsbuiten velde zelf het vonnis en daarmee was de wedstrijd beslist: 2-0. Aanvoerder Bart Spil protesteerde nog bij Tulen omdat hij eerder aan de andere kant Hollandia een strafschop had moeten geven. Maar de arbiter was niet te vermurwen.
“We zijn te lief”, concludeerde Maikel van der Werff achteraf. “Als je zag hoe AFC verbaal met veel geschreeuw van zich liet horen en ook probeerde de scheidsrechter te beïnvloeden, wij slikken alles maar voor zoete koek.” Maar er waren meer zaken waarin Hollandia tekort schoot. Op het middenveld werd AFC nog van het kastje naar de muur gestuurd, voor het vijandelijke doel ontbrak bij Hollandia de finesses.
“Je weet dat je tegen een ploeg speelt die op eigen helft voetbalt”, vervolgde Maikel van der Werff. “Dan moet je een killer zijn als je voor hun doel komt. Je krijgt maar weinig kansen. En tevens moet je goed op de counter letten. Dat ging bij ons mis op links bij de eerste goal. Te veel spelers toonden een groot verschil met de vorige wedstrijd tegen SJC.”
Dat laatste weten de staf en ook een aantal spelers aan de zaalvoetbalduels van vrijdagavond. Het is een probleem dat moeilijk oplosbaar is. Jesse Koeman speelde net als een week eerder ‘op 10’. Maar hij was geen schim van de voetballer die in het Julianapark een hattrick maakte en de sterren van de hemel speelde. Dat duel werd dan ook op zondag afgewerkt met voor hem een dag extra rust. “We zullen met het samenstellen van de selectie er volgend seizoen rekening mee moeten houden”, keek Maikel van der Werff alvast vooruit.
Zijn ploeg domineerde in Alkmaar zoals gezegd een groot deel van de wedstrijd, maar al in de eerste helft had AFC de meeste kansen. Namens Hollandia loste alleen Niels Koster een schot op doel. Rond de dertigste minuut ging het in de omschakeling mis. De razendsnelle back Joshua Martens brak op rechts door en bediende de voor het doel vrij gelaten centrumspits Guillaume Rijssel. Hij kon de bal eenvoudig in het net trappen.
Ook in de tweede helft kwam Hollandia zelden voor het doel van AFC. Exemplarisch genoeg was centrumverdediger Encho Margaritha nog het dichtst bij een doelpunt. Hij zag een goed schot en dito redding van keeper Jesse Vink tegen de lat uiteenspatten. Na aangeven van Bart Spil trapte invaller Daniël Meijers later een boogbal richting doel, maar dat was toch niet meer dan een afzwaaier.
De technische staf zal de komende dagen en weken een strategie moeten bedenken voor tegenstanders die zich ingraven voor het doel. Ofwel de bus parkeren. Bij Victoria ging het immers ook volledig mis (4-1). Aanvallend voetbal op de helft van de tegenstander is attractief, maar uiteindelijk gaat het om de punten. “En we zullen nog veel meer ploegen treffen die deze tactiek tegen ons hanteren, want ze weten nu wel hoe wij spelen”, besefte Maikel van der Werff.