Voorgelezen door de auteur zelf op HoornRadio, op zaterdag direct na het nieuws van 12 uur:
Spannend! Zo voelde het voor mij een beetje aan en misschien ook voor een paar raadsleden: de afspraak om buiten de toegemeten spreektijd geen woord meer in de vergadermicrofoon te mogen uitspreken. Voor mij geldt natuurlijk dat ik geen enkele seconde de gelegenheid krijg om wat dan ook in welke microfoon dan ook in de raadszaal te zeggen.
Het experiment om voor alle fracties naargelang hun omvang een beperkt aantal minuten te mogen laten gebruiken voor hun inbreng in de raadsvergadering moest afgelopen dinsdag uitgeprobeerd worden. Zes minuten spreektijd voor elke fractie, vermeerderd met een minuut per fractielid, om alle inbreng, of het nu pitch, het stellen van vragen en het beantwoorden ervan, inclusief gelegenheid om op hartstochtelijke wijze andere fracties te bewegen tot een andere gedachtegang te kunnen plegen, betreft. Dat leek voor mij een uitdaging te zijn voor een paar fracties, die in staat zijn met groot gemak een veelvoud van de toebedeelde spreekminuten te kunnen vullen.
Ik zag veel ogen gericht op de schermen in de zaal waarop de teruglopende tijd af te lezen was toen André van Beusekom als eerste zijn pitch hield. Er luidde geen belletje meer om aan te geven dat de spreektijd om was. André was op een bedaarde wijze bezig om de overblijvende spreekminuten in te perken.
De inspreekster die aan het begin van de vergadering uitgebreid kwam vertellen over bewonersleed kreeg van geen enkele fractie een blijk van medevoelen om zo aan te tonen dat zij de aangewezen partij zijn om het burgermansleed teniet te doen, wanneer zij het na de verkiezingen echt voor het zeggen krijgen. Zelfs bij Hart van Hoorn, die hier doorgaans tot aan het ingrijpen van de voorzitter toe dergelijke steunreclametijd opeiste, bleven de microfoonknopjes onaangeroerd. Dan is ze dus niet een door deze fractie opgetrommelde inspreekster, was mijn misschien wel terechte conclusie.
Hart van Hoorn heeft met de langst ter beschikking van de vergadering gestelde spreekminuten hier een kans laten liggen, of gemeend dat de elf spreekminuten gestoken moeten worden in de eigen betogen die zeker luisterrijker zullen zijn.
En verdorie zeg! Dat moment kwam, toen Menno Jas namens de fractie Hart van Hoorn mocht vertellen hoe de fractie aankijkt tegen het benodigde budget om de komende jaren nieuwe gemeentelijke elektrische voertuigen te kunnen aanschaffen. Wanneer ik hier slechts zou melden dat de fractie daar tegen is, zou ik hem ernstig tekort doen. C’est le ton qui fait la musique is minimaal van toepassing. Wat kan Menno op geweldige wijze, naar ik stellig van mening ben onnavolgbaar, zijn gram laten horen! Werkelijk: taalgebruik, spreektempo en stemgebruik waren van een verbluffende kwaliteit! Ook binnen een goede tijd, zodat geen fractie van een seconde spreektijd verkeerd benut werd aan onnutte klanken en teksten.
Misschien heb je ooit ergens opgevangen dat ik best wel wat belangstelling heb voor theater. Desondanks beschouw ik me niet als echte kenner, maar er kan geen mens zijn of anders een stokdove blinde die niet de werkelijke boodschap in Menno’s pitch zou begrijpen. Deze man is goud voor elke regisseur die iemand zou zoeken voor een rol met een dergelijke boodschap! Deze bijdrage van Menno Jas zal tot mijn grote opluchting nog jarenlang terug te zien zijn. Ik vraag me alleen af of deze waarachtige explosie van politieke verontwaardiging juist het gevolg is van de afspraak over de spreektijd.
Ik heb de allereerste bijdrage van Menno in de raad nog in gedachte. Niet dat ik toen dacht: dat wordt nooit wat met die man, maar ik had ook lang niet het idee dat hij zo kon uitgroeien tot de politicus die hij tijdens de vergadering op 4 februari 2025 was. Wat ik eigenlijk jammer vind is dat geen enkele aanwezige blijk gaf van een vorm van verbluftheid. Het zal best even wel zo geweest hebben kunnen zijn, maar in de vervolgende tijd was daar niks van te merken.
Nu kan het ook de invloed van mijn fantasie zijn geweest, dat ik wel bij een enkeling de reactie meende te zien als: daar heb je Menno weer! De boodschap, verpakt in schier fabuleuze gramschap sloeg natuurlijk op die manier nergens op, maar we weten nu dat hij er helemaal klaar voor is om onze burgerij te vergasten op aankondigingen van de grootst mogelijke rampen. Mijn broer, die toch al aardig geschoold is in het theatervak, zal het hem niet verbeteren.
O ja, de vergadering zelf: wat gebeurde er met de tijdsdruk? Tot verrassing van velen bleek de tijd genoeg te zijn, doordat allerlei aandachtvragerij van voorheen een stuk minder was. En de twee personen die dit voorheen zo veelvuldig pleegden waren het aan hun reputatie verplicht om de spreektijd van hun fractie tot na de laatste seconde vol te kletsen. De vergadering liep slechts drie kwartier uit.
Disclaimer: De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. Streekomroep West-Friesland is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom en onafhankelijk.