Politici geven geld uit, dat niet van henzelf is. Je kunt natuurlijk zeggen dat het geld van ons is, van ons allemaal, want dat klinkt of we een ander ook wat zeggenschap daarover gunnen. Politici gaan ervan uit dat zij dat geld namens ons allemaal uitgeven. Dat wordt spannender wanneer er meer wensen dan euro’s zijn. En de komende jaren beloven echt spannend te worden.
We weten nu al dat er minder euro’s te besteden zullen zijn en dat er dan leuke dingen voor ons allemaal even niet meer kunnen. Het kiezen voor het schrappen van de leuke en noodzakelijke dingen betekent voor de politici die wij gekozen hebben dat zij zich weer even afvragen waar zij in het politieke spectrum staan.
Nu kennen we het onderscheid tussen links en rechts, maar tegenwoordig is daar wat sterker de factor lokaal bij gekomen. Je kunt links-, midden- of rechtslokaal zijn. De meeste lokale partijen stralen graag uit dat zij niet links of rechts zijn, maar de leden van de fractie zijn dat meestal wel een beetje. In Hoorn is dat wel het geval. Dat zie je terug in de bijdragen en de keuzes van die fracties. Daar waar in een fractie onenigheid over de keuze ontstaat kan dat af het toe het gevolg zijn van links of rechts georiënteerd zijn van de verschillende fractieleden. Vandaar de verhuizingen die wel eens plaatsvinden. Meestal is dat het geval bij de lokale fracties en in Hoorn is dat ook bij de PvdA.
Heel boeiend in dit geval vind ik de keuze die voorlag om wel of niet door te gaan met het sportieve evenement Ironman. Het kost de gemeente €50.000 om het evenement naar West-Friesland en dus ook naar Hoorn te krijgen. Door de organisatie wordt daar stevig aan verdiend, want ook de deelnemers betalen heel wat meer dan wat ik betaal voor deelname aan de zwemvierdaagse, sterker nog: meer dan ik in de afgelopen 51 jaar daar voor kwijt was! En dan is natuurlijk bij een echte politicus de plicht om zich af te vragen waarom Hoorn als gemeente zo’n enorm bedrag op tafel moet leggen.
Wie even googelt naar Iron man kan zien dat dit evenement over de hele wereld te beleven is. Zelfs in het dorp in New Zealand, Waikato, waar mijn zwager en schoonzus wonen. Ook bij het grootste vulkaanmeer ter wereld, Lake Taupo, een mooie rustieke omgeving op het Noordereiland. Er zijn daar duinen en een bijzonder bijna zwart strand. Mevrouw Grosthuizen en ik hebben daar ooit een gezellige Kerst gevierd in een stralend zomerzonnetje. Omdat het een mondiaal verspreid sportief fenomeen is dat veel atleten en toeschouwers trekt leek het de West-Friese politici een geweldig idee om dat ook hier te laten organiseren.
De wethouder van sportieve-activiteiten-en-evenementenzaken Dick Bennis noemt graag allerlei voordelen voor de horecawereld en andere voor sportliefhebbers nuttige neringdoenden. Tegenover de bijdrage van de gemeente staan vele tonnen aan lokale inkomsten en voordeeltjes voor sportclubs.
Een politicus die dan nog steeds zijn kritische kijk wil tonen vraagt zich af of die grote inkomsten ook naar de gemeentekas terugvloeien of dat we extra inkomsten voor de burgerij subsidiëren. Je moet dan constateren dat de mooie inkomsten bij een heel klein deel van de burgerij terecht komt en niet bij de veel grotere groep onderbetaalde mensen. Dan kun je die €50.000 veel liever aan die mensen besteden. Tijdens de behandeling van de gemeentelijke belastingopbrengsten werd overigens voor een paar fracties ook betoogd de ondernemers wat meer te ontzien. Ja, zo komen die Ironmaneuro’s nog minder terug in de gemeentekas.
Voor mij en vast en zeker ook voor meer dan een handvol Hoornse politici speelt ook de gedachte dat wanneer een stad door evenementen die mondiale belangstelling genieten meer bekendheid en dus aantrekkingskracht krijgt er ook een grotere stroom bezoekers komt kijken of Hoorn niet alleen een tijdelijk momentje klatergoud vertoont. Ik heb fracties die tegen het betalen van geld voor het organiseren van Iron man ooit ook gloedvol en bijna overtuigend horen betogen dat het besteden van geld aan de promotie zinloos was voor een bedrag minder dan een ton en dat tot dan toe bedachte promotiespreuken kant noch wal sloegen.
Ik vind het jammer dat ik op dit gebied geen deskundige ben en ik moet vrezen dat de meeste van onze politici het op dat gebied ook niet zijn. Omdat wij dat allemaal best wel vermoeden en dus onze eigen gedachten hebben over de manieren waarop onze politici met ons geld omspringen , zijn er om de vier jaar verkiezingen, maar helaas is dat nooit een garantie geweest dat het geld uitgeven vier jaar lang tot aller tevredenheid heeft geleid.
Disclaimer: De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. Streekomroep West-Friesland is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom en onafhankelijk.