De begroting voor het komende jaar moet worden afgesproken. Zo op het oog lijken er tientallen miljoenen klaar te liggen om van alles en nog wat in de gemeente te bekostigen, maar de vraag naar die miljoenen is een stuk groter dan er beschikbaar is en om het verhaal wat op te leuken kan ik erbij vertellen dat het volgend jaar nog veel erger is. Het is een goed gebruik dat het college van burgemeester en wethouders dan met voorstellen komt en dat de raad daar uiterst noodzakelijke veranderingen in aanbrengt. Die verbale stoeipartij gaat dinsdag van start.
Het tekort is bijna viereneenhalf miljoen. Dat staat alvast vast. We hebben nog wat centen achter de hand en dat tekort kan vanuit de reserves worden betaald, maar wanneer je de toekomstige tekorten vanuit de reserves wilt betalen, dan is de pot gauw helemaal leeg. Ergo, er moet worden bezuinigd. Om niet alles weg te bezuinigen kun je ook aan de inkomstenkant zorgen voor meer inkomen. We krijgen het meeste geld nog steeds van het Rijk, maar daar dreigen steeds duidelijker en onafwendbaar de donkere wolken van het grote keren van de welvaart, dat nu kennelijk te lang de Nederlandse gemeenten heeft weten te laten delen in iets van misberekende overvloed.
Het huidige college dat, hoe kort geleden nog, de verantwoordelijke taak op zich nam van het besturen van een stad met zo’n 75.000 ingezetenen die wederom verwachtingsvol naar hun vroedschap kijken, koos voor de bijna drieste slogan ‘Durven. Doen! Dromen.’ Van het durven en doen zoals men dat voor zich zag tijdens de coalitiebesprekingen resten nu nog slechts dromen. Eind juni is tijdens de vergadering over de kadernota een vooraankondiging geweest van zaken waarop bezuinigd zou kunnen worden, wil men niet meteen al financieel kopje ondergaan.
Heel ludiek heeft men bedacht dat er twee bezuinigingscategorieën zijn. Een blauwe en een oranje groep van zaken waarop de bezuinigingsoperatie de kans van slagen kan behouden. Alles wat onder de blauwe categorie valt zal moeten verder leven onder het regiem van zelf de broek ophouden. De oranje categorie zal dat met één hand moeten doen en dus ook maar één hand overhouden om die op te houden. Daar zakt je broek van af, zal in beide categorieën de meest geslaakte kreet zijn.
Onze raadsleden hebben allen een door te worstelen boekwerk met 234 pagina’s gekregen waarin alle benodigde informatie staat om tot een verantwoorde keuze te kunnen komen. Nu zul je meemaken dat er veel raadsleden zijn die buiten dit boekje om op zoek zijn gegaan naar zaken waar absoluut niet aan getornd dient te worden, omdat dan Hoorn geen Hoorn meer is. In de goeie ouwe tijd was al bij voorbaat duidelijk op welke gebieden beslist niet mocht worden beknibbeld of welke diensten van de gemeente de burger meer of minder in de portemonnee mogen raken. Toen had je nog dat prettig overzichtelijke verschil tussen links en rechts en het af en toe links dan wel rechts bij bijvoorbeeld partijen op christelijke grondslag.
Nu hebben we vooral lokale partijen die afhankelijk van hun achterban op dat moment linksaf of rechtsaf willen. Wanneer de fractie iets groter is, dreigt permanent het gevaar dat daar tijdens een raadsperiode onduidelijkheid over bestaat en in fracties waar men het op prijs stelt, dat fractieleden duidelijk ergens voor staan en niet gedwee een fractievoorzitter volgen, dit minischisma’s veroorzakend werkt. Politieke observatoren en columnisten trachten van die onenigheden chocola te maken.
In de tijd dat er bezuinigd moet worden is dat voor deze persmuskieten een klein feestje om te mogen aanzien en te benoemen. Ik heb het voorrecht om de gedragingen van de raadsleden, juist tijdens besprekingen van het budget, te mogen aanzien en met de wellicht iets te magere kennis van gedragspsychologie toch enige duiding te geven aan wat er zich in de raadzaal afspeelt.
Achter de perstafel zitten de mensen van het politieke Pieter Baancentrum. In de zaal worden op allerlei zeer menselijke manieren de belangen van de burgers of dat wat daar nog van over is verdedigd. Ofschoon dat heel wat interessanter is wanneer er te weinig geld voor alles is, dan wanneer er geld in overvloed beschikbaar is, hoop ik voor de stad een uitkomst met zo weinig mogelijk leed.
Disclaimer: De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. Streekomroep West-Friesland is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom en onafhankelijk.