Alea iacta est! De teerling is geworpen: GroenLinks en PvdA mogen van pakweg 90% van de stemmende leden ook landelijk samengaan. Hier in Westfriesland gebeurde dat al hier en daar en in Hoorn werd ook al hartelijk tegen elkaar aan geschurkt.
Hoe dan? Nou ja, hoe dan ook was een grote meerderheid van de leden die van zich lieten horen blij met het samengaan, maar hoe.… hoe… hoe doe je wanneer het je iets te snel gaat of wanneer je je als raadslid ergert aan een vermeende activistische uitstraling van de toekomstige partner? Dan weet je HOE?! en dat gebeurde dan ook.
Wie heel streng kijkt naar het Hoornse GroenLinks, zou kunnen zien dat zij een beetje meer woke momentjes kennen dat de plaatselijke PvdA. Wie het nieuws de afgelopen weken wat intensiever volgde kan voorzichtig de conclusie trekken dat je maar beter niet al te veel wokietje moet spelen wanneer je een ruimere kiezersbevolking wilt aanspreken. Zeker wanneer het over onderwerpen gaat, waar langzamerhand overgevoeligheid voor is ontstaan.
Natuurlijk zijn waarschuwingen tegen opwarming van de aarde, de veel te enthousiaste productie van stikstof, het onderuithalen van de zegeningen van de zorg en het onderwijs heel terecht en moet er zo snel mogelijk mee aan de slag gegaan worden, maar denk even na over de manier waarop je je verontrusting verkoopt.
De mogelijkheden om kwetsbare zaken via het Hoornse college te laten beschermen zijn beperkter dan voorheen. Zo denk ik, dat dit college niet razend enthousiast zou worden wanneer voor het eerst in de Hoornse geschiedenis voorgesteld zou worden om zebrapaden in regenboogkleuren te schilderen. We hebben er al een, maar de kleuren vervagen reeds. Ik bedoel maar.
Ik las over het voorstel om bij gemeentelijke eetmomenten in principe vegetarisch eten aan te bieden. Dat is een tikkeltje woke en het ligt wat gevoelig bij rechts Nederland en de opmerking dat het helemaal geen gek idee is, want Hitler was ook vegetariër zal niet overal op prijs worden gesteld.
Hoe dringend moeten woke achtige zaken toch aan de orde komen? Mevrouw Grosthuizen en ik kwamen tijdens het doorkruizen van de bergachtige omgeving van de Harz langs voorheen zeer bosrijke hellingen, waar nu tot onze schrik en afgrijzen miljoenen dennenbomen volkomen kaal op hellingen door het hele gebied heen staan te getuigen van een milieuramp die moet zijn gebeurd.
Op de bijgeplaatste foto’s kun je zien dat er geen woord van gelogen is. Wat is hier gebeurd? Hebben Duitse weerspannige boeren veel te kwistig hun mest uitgereden? Lappen fabrikanten die op voor de natuur zeer schadelijke wijze nuttige dingen voor ons maken alle milieuafspraken aan hun laarzen?
Hier kun je niet woke genoeg van de toren blazen! Stel je voor dat in heel Duitsland de natuur op een dergelijke manier wordt aangetast! Is er een GroenLinkspartij daar die om aandacht schreeuwt om deze natuurramp meteen aan te pakken? Ter plekke besloot ik om stevige uitspraken van politici over de zorg voor de natuur voortaan aan te moedigen.
Wat de Harz allereerst nodig heeft zijn politici zoals bij ons bijvoorbeeld Stephan Lallhit. Ik denk dat ik nu bij menig luisteraar naar of lezer van deze tekst de gedacht wek: die Sjaak Grosthuizen heeft verdorie gelijk!
Natuurlijk deed ik ter plekke navraag bij een dame die in boswachterskleding daar werkzaam is. Zij wist ons, tot onze ontzetting, te vertellen dat wat daar gebeurt met die talloze dode bomen goed overdacht overheidsbeleid is. De dode dennen die wij zien zijn Borkenkäfer-Sicherungsstreifen, een beschermende muur van 500 meter breed om de boomschorskever te bestrijden die anders de totale begroeiing daar zou aantasten.
Wat ik hiervan leerde is dat je best een waarschuwend geluid mag laten horen, maar wel eerst alle feiten op een rijtje moet hebben. Ik wens GroenLinks en PvdA complete inzichten in complexe materies en dat ze dat in gezamenlijkheid de juiste toon weten te vinden om ons naar echte oplossingen te leiden.
Disclaimer: De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. Streekomroep West-Friesland is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom en onafhankelijk.