Vijf Enkhuizers dreigen opnieuw dakloos te worden. Maandag moeten ze hun tijdelijke opvang verlaten, en een oplossing is er niet. En dus voerden ze vandaag actie door alvast te oefenen hoe het is om als dakloze te leven.
De vijf maken onderdeel uit van een groep die economische daklozen worden genoemd. Ze hebben een baan, maar een woning is niet beschikbaar. Ze staan op een wachtlijst voor sociale huurwoningen, maar kopen of huren op de particuliere markt is te duur.
Weg uit vakantiepark
Ze mochten tijdelijk in sloopwoningen verblijven in de Begoniastraat, maar moesten daar in maart vertrekken. Omdat ze nog andere woning hadden, regelde de gemeente Enkhuizen uiteindelijk een plek op een vakantiepark, maar daar moeten ze nu ook weg. “Dit is een schets hoe het wordt”, wijst Mark Schwalbach naar zijn tent, matras en winkelkarretje die hij demonstratief in het centrum van de stad heeft gezet om aandacht te vragen voor de situatie.
Andere bewoners vonden al wel oplossingen, maar deze vijf dus niet. “Ik heb m’n best gedaan om wat te vinden. Ik heb particulier gezocht, bij makelaars. Maar je merkt dat door de krapte de prijs enorm gestegen is. En ik heb niet dat inkomen om particulier te kunnen huren”, aldus Schwalbach.
Gemeente vreest precedentwerking
De vijf wijzen vooral richting woningcorporatie Welwonen en de gemeente omdat die in hun ogen verantwoordelijk zijn voor het woningtekort. De gemeente laat in een brief aan de raad weten niet meer te kunnen doen dan de hulp die ze al geboden hebben. ‘De woningen zijn er niet en tientallen personen met een vergelijkbare situatie zitten ook op het bankje te wachten. Hoe vervelend de situatie ook voor ze is. Meer precedentwerking mogen en kunnen we niet in de hand werken.’
Ook kostte de tijdelijke noodopvang op een vakantiepark en de opslag van spullen van de groep de gemeente al 15.000 euro. “Het is leuk dat, dat gezegd wordt. Maar dat had allemaal niet gehoeven. Andere gemeenten zijn veel sneller met het ontwikkelen van wisselwoningen, of tiny houses. Politiek gezien komt in Enkhuizen niks van de grond”, pareert Schwalbach.
Toch hoeven de vijf Enkhuizers niet als daklozen op straat te wonen. Een plek op de camping met zijn tent ziet Schwalbach niet zitten: “Te duur”. Volgens de gemeente kunnen ze ook nog terecht bij de Brede Centrale Toegang, een loket waar mensen terecht kunnen die geen onderdak hebben.
Maar het aanbod voor deze daklozenopvang valt niet in goede aarde. “Ik ga niet tussen de alcoholisten, drugsverslaafden of mensen met ernstige psychische problemen slapen. Dat is voor mij geen optie. Dan ga ik hier in Enkhuizen liever op straat slapen. Dan denk ik dat ik beter af ben.”