Bij het laatste nummer over snert gaat de jeugd uit Berkhout los. Met zanger Edwin de Weerd als vrolijk middelpunt wordt er flink gedanst tijdens een bijzonder middagoptreden van de band Oôs Joôs. Speciaal gehouden voor kinderen en ouderen, waarbij volume én de setlist werden aangepast.
De vuist van de 77-jarige Lida Timmermans-Schilder wordt na afloop gebald. “Lekker ritme!”, zegt ze vrolijk. Een uur lang genoot ze zaterdagmiddag samen met zo’n 300 anderen van de nummers van Oôs Joôs, de muzikale trots van Berkhout.
Een optreden dus voor de jongste en wat ‘rijpere’ fans, die je niet snel bij reguliere optredens van de band zou verwachten. “Wij spelen altijd ’s avonds”, zegt Edwin de Weerd vooraf. “Dat is voor de jeugd te laat en ouderen vinden het vaak te wild en het geluid te hard.” Bassist Kees Klaver vult aan. “Je weet niet wat je meemaakt in die zalen. Daar gaat het vaak helemaal los. Als ik 80 ben, moet ik daar ook niet meer aan denken.”
Ze spelen zaterdagmiddag wat rustiger, geven ze aan. “En we passen de setlist ook aan. Liedjes als ‘Bier en zwere sjek’ doen we vanmiddag maar even niet, met zoveel kinderen in de zaal.”
Tekst gaat verder onder de video.
De Westfrieslandprijs die de band ontving gaf het laatste zetje tot het organiseren van het middagoptreden. De Weerd: “Het leek ons leuk om een keer voor de jeugd en ouderen te spelen. We hebben de plaatselijke basisschool benaderd, de Zonnebloem en de ouderenbond. Daar was direct veel enthousiasme. Binnen een dag was de helft van de kaarten al verkocht.” De opbrengst, zo’n 1.500 euro wordt verdeeld over twee goede doelen: Puur voor Kids en de Voedselbank West-Friesland.
Geen dampende, dansende massa in een hete zaal, maar keurige rijen stoelen en bankjes. Er wordt koffie en limonade geschonken in plaats van bladen bier en de bandleden drinken tussen de nummers door water. Het is even wennen, voor iedereen. “Vanavond hebben we hier nog een ‘gewoon’ optreden”, zegt De Weerd. “Dan doen we weer een biertje, hoor.”
Kinderpolonaise
Al snel blijkt het initiatief een succes. Er wordt een uitgebreide kinderpolonaise ingezet en De Weerd wordt tijdens ‘Prut an me Leerze’ geholpen door drie van zijn zoons.
Ook de ouderen in café De Ridder genieten. Zoals mevrouw Timmermans-Schilder, die naast Henk Pietersma – met zijn 93 jaar de oudste in de zaal – een plekje op de achterste rijd heeft uitgekozen. “We zitten met een reden op deze plekken, want de muziek zal wel hard genoeg zijn. Ik wil mijn oren een beetje beschermen.” Haar buurman vraagt zich hardop af: “Waarom moet de muziek altijd zo hard? Dan zeggen ze: die oordopjes in. Maar het kan toch ook iets minder hard?”
Ze hebben het zichtbaar naar hun zin. Wiebelen heen en weer op het ritme van de liedjes. Ook De Weerd en Klaver zijn tevreden en ontvangen van een vrouwelijke bezoeker het mooist denkbare compliment. “Jong en oud bij elkaar, zo mooi. Het heeft me ontroerd”