Geen taal, rekenen of tekenen, maar een uurtje Irene Schouten. Leerlingen van basisschool Werenfridus in Wervershoof volgen de verrichtingen van de dorpsgenote én oud-leerlinge van de school via een groot scherm op het schoolplein. En schreeuwen haar naar haar tweede gouden olympische plak. ‘Ik ga nu een medaille tekenen!’
‘Irene, Irene!’ Het is de strijdkreet die bijna zeven minuten lang over het schoolplein galmt. In een ultieme poging iets bij te dragen aan olympische glorie. En met succes. Want na 6 minuten en 43 seconden ontploft het schoolplein van vreugde als Irene Schouten net als afgelopen zaterdag als snelste over de meet gaat.
Tekst gaat verder.
De huidige generatie is maar wat trots op de voormalige leerling. Zo ook Bianca Termeulen, of: Juf Bianca. Zij schreeuwt en springt vrolijk mee als Schouten aan haar olympische race bezig is. Bijna 20 jaar geleden had zij Irene in de klas, als vrolijk, maar ambitieus meisje. “Ooit win ik goud op de Olympische Spelen”, zei de jonge Irene vol bravoure.
Wie had kunnen denken dat de lerares via een projectiescherm haar verrichtingen zou volgen op het plein waar Irene ook op de schommel zat. “Ik vind het zo cool dat zij hier ook op school heeft gezeten”, verwoordt een leerlinge het gevoel van de hele school. “We zijn heel trots op haar!”
Tekst gaat verder.
De tekenles – met als thema Olympische Spelen – wordt vrolijk onderbroken voor de 5 kilometer. De prestaties van de oud-leerlinge worden nauwgezet gevolgd. ‘Irene’ leeft op de basisschool. De entree is omgetoverd in olympische sferen, de ramen van de lokalen zijn beschilderd en versierd. De scholieren zijn in het oranje gehuld en ook het rood-wit-blauw is goed zichtbaar. Een spandoek met de tekst ‘Hup Irene hup’ maakt het helemaal af.
De verwachtingen vooraf: goud, winst, eerste. De kenners op het schoolplein krijgen hun gelijk als Irene Schouten zich opnieuw ongenaakbaar toont in Peking. Het zorgt voor vrolijke taferelen, waarna de schooldag wordt afgemaakt met het vervolg van de tekenles. “Ik ga een medaille tekenen!”, klinkt het trots.