Kees’ kever was total loss na eerste carnavalsoptocht in Zwaag

Carnaval staat voor de deur en dat wordt in Zwaag extra groot gevierd. Dit jaar wordt namelijk voor de 50e keer de carnavalsoptocht gereden. Destijds moesten de carnavalsvierders het wiel nog uitvinden als het gaat om het organiseren van een optocht. Daar kwam Kees Pronk uit Zwaag pijnlijk achter toen hij tijdens de eerste optocht zijn auto uitleende. 

Het idee om mee te doen aan de eerste carnavalsoptocht werd beklonken in de kroeg. Kees en zijn vrienden besloten mee te doen als de soldaten van de Engelse tv-serie ‘Dad’s Army’. Waar andere deelnemers een trekker of paard gebruikten voor hun praalwagen besloten Kees en zijn vrienden een echte auto te gebruiken. “Al vrij snel werd besloten dat mijn kever daarvoor zou worden gebruikt. Na de carnaval was ie total loss. Dat doe je geen tweede keer.”

Zijn auto werd groen gespoten, het dak werd er afgezaagd en met steigerdelen werd een plateau gemaakt waar een man of tien op stonden te dansen en te hossen. “De brandweer besloot maar voor de zekerheid achter ons te blijven rijden, want het rookte flink. Dat we de finish hebben gehaald is een wonder.”

Geschrokken burgemeestersvrouw 

Hoe mooi de auto ook was, de eerste prijs ging aan de neus van Kees en zijn vrienden voorbij. Op de auto was namelijk ook een kanon gebouwd dat met carbid ook echt kon schieten. “De vrouw van de burgemeester was jurylid en net toen ze bij onze wagen kwam, lieten we dat ding knallen”, vertelt Kees lachend. “Dat mensje vloog bijna tegen het plafond aan. Dat heeft ons wel wat puntjes gekost.”

Ondanks het verlies van zijn autootje smaakte het succes van de eerste optocht naar meer. “Er stonden geen tienduizenden mensen langs de kant zoals nu, maar de mensen waren enthousiast en dat gaf ook wel een kick om door te gaan.” Kees deed nog vaak mee en zag de optocht steeds groter worden: “Die eerste keer deden er zestien wagens mee, dat zijn er nu vijftig.”

Naast het meelopen in de stoet was Kees ook tonneboer, een traditie waarbij je vanuit een ton het publiek tijdens een toespraak op de hak neemt. “Dat heb ik dertien keer gedaan. Vaak als pastoor E van Gelie. Mensen in de zaal nam je dan in de maling. Sommige kregen er flink van langs.”

Ondanks de mooie herinneringen en het jubileum doet Kees niet meer mee. “Die tijd heb ik gehad, het kriebelt niet meer. Ik vind het nu vooral leuk om met een jagermeistertje langs de kant van de weg te staan. Dan is het best vol te houden.”