“Het is wel gekkenwerk”, geeft de 16-jarige Marco Zee uit Abbekerk toe. Toch gaat hij vanaf komende vrijdag meer dan 52 uur op een paal boven een sloot zitten. Al 53 jaar is het Paalzitten een traditie in Lambertschaag. Wie het tot zondagavond volhoudt, gaat naar huis met een mooi zakcentje en natuurlijk de eeuwige roem.
“Het is nog best wel wiebelig”, vertelt Marco terwijl hij op een paal klautert om alvast even te proefzitten. Marco is gelukkig niet alleen, elf andere deelnemers stellen ook hun zitvlees op de proef, waaronder een goede vriend van hem.
“Vorig jaar waren we hier mooi aan het kijken en toen stelde hij voor om ook mee te doen. We hadden afgesproken dat als hij gaat, ik ook meedoe, dus ik moet wel.”
De palen worden gesponsord door bedrijven, en bezoekers kunnen ook een duit in het zakje doen als extra motivatie om het tot het einde vol te houden. Dat kan soms meer dan duizend euro opleveren.
Toch is dat voor Marco niet de enige reden om mee te doen: “Het is ook een familietraditie, mijn opa en vader hebben het ook gedaan. Eigenlijk moet iedereen uit Abbekerk of Lambertschaag dit een keer meemaken.”
Roze olifanten
“De eerste dag houdt iedereen het nog wel vol”, vertelt Marcel Smit van de organisatie. “Vooral de tweede nacht wordt het lastig. Het is koud, er zijn niet veel mensen op de been waardoor de verveling snel toeslaat. Daar moet je echt even doorheen zien te komen.”
Daarnaast is paalzitten zowel fysiek als mentaal zwaar. Door slaapgebrek gaan sommige deelnemers hallucineren. “Die zien dan roze olifanten of ze denken dat ze op een paal boven de snelweg zitten. Ook was er een keer een deelnemer die vergat dat hij een notenallergie had, maar wel een bord saté naar binnen had gewerkt. Die moest stoppen en naar het ziekenhuis.”
Tekst gaat verder onder de foto.
Hengeltje uitgooien
Aangezien Macro uit een echte paalzitfamilie komt, heeft hij al de nodige tips gekregen. “Het is vooral belangrijk dat je niet in slaap valt, want dan lig je in de sloot. Ik moet dus vooral bezig blijven door bijvoorbeeld spelletjes op je telefoon te spelen of een hengeltje uit te gooien om te vissen. En het is ook mooi meegenomen als er iemand naast je zit die een beetje gezellig is.”
Het wordt dus een lange zit. Paalzitters met hoge nood mogen wel van de paal af, maar dat gaat wel af van de zittijd. Veel deelnemers doen hun behoefte dan ook door een buis. Maar wie het tot zondagavond volhoudt, is in ieder geval een jaar lang de held van het dorp. “Daarnaast zit je ook met leeftijdsgenoten dagenlang op een paal waar je vrienden voor het leven aan overhoudt.”