Mariëtte (53) is een geboren en getogen West-Fries. Ze groeide op in Avenhorn, woonde daarna lange tijd in De Goorn en zeven jaar geleden verhuisde ze ‘voor de liefde’ naar Wervershoof. Met zoveel jaren ervaring als inwoner van West-Friesland, kent ze als geen ander zowel de hartelijke als gesloten kanten van de inwoners. 

De Stand van NH is een journalistiek project van NH Nieuws, waarbij we verder willen kijken dan de waan van de dag. Het team gaat de regio in, belt aan en kijkt letterlijk achter de voordeur. We zoeken hiermee een antwoord op de vraag: hoe gaat het met de mensen in de regio? Welke thema’s vinden zij belangrijk? Welke problemen ervaren zij, welke kansen zien ze.

“Het is hier in Wervershoof prachtig mooi, net weer een beetje anders dan De Goorn waar ik lange tijd woonde. Daar heb je de polders en hier zit je weer vlak bij het IJsselmeer. Je kan hier prachtig wandelen, heel mooie natuur.”

Open en gesloten West-Friezen 

“Ik houd van de West-Friese mentaliteit. Het gevoel is overal in West-Friesland een beetje hetzelfde, dat ‘dorpse’. Er zijn mensen die heel erg als West-Friezen onder elkaar zijn, die vinden dat het nergens beter is dan in hun eigen dorp, en hun kermis de mooiste is. Daar kom je dan als buitenstaander soms moeilijk tussen. Maar je hebt, ook hier in Wervershoof, genoeg mensen die iedereen omarmen. Ik ben hier door een boel leuke mensen omarmd.”

Meer burencontact 

“Het nadeel is tegenwoordig dat mensen veel op zichzelf zijn. Ik ken mijn naaste buren en mijn overburen, maar verder niet. Dat vind ik wel heel jammer. Ik denk doordat mensen druk zijn. Ik herken dat ook bij mezelf, ik werk vier om vijf dagen. Maar ik zou de mensen in mijn straat graag beter willen leren kennen. Sommige mensen uit mijn straat herken ik wel en groet ik, maar er zijn ook mensen waarvan ik er pas na lange tijd achterkom dat we straatgenoten zijn. Ik loop al een tijdje rond met het idee om een straatbarbecue te organiseren.”

Verdwijnen van voorzieningen 

“Ik vind Wervershoof een fijn dorp. Het heeft genoeg voorzieningen, al zijn er inmiddels wel een paar weggegaan. Maar je hebt bijvoorbeeld kappers, supermarkten en een Hema. De Blokker is helaas verdwenen. Ik ben nog van de oude stempel, niet van online alles kopen, dus ik ga het liefst naar de winkel. Voor mij is het wegtrekken van faciliteiten niet zo’n heel groot probleem, want ik ben mobiel. Maar als je ouder bent en afhankelijk van anderen dan ligt het natuurlijk anders.”

Frisse politieke wind  

“Ik ben niet erg onder de indruk van de politiek. Zo is er hier in de gemeente Medemblik de situatie dat het zwembad weg moest, omdat de kosten te hoog zijn. Nu las ik dat het gemeentehuis voor 33 miljoen wordt opgeknapt. Die verhoudingen vind ik scheef.  

Wat het landelijke beleid betreft, ben ik blij dat het kabinet gevallen is. Ik zou echt verandering willen. Ik heb elke keer het gevoel dat er in de politiek steeds iets wordt beloofd, maar er uiteindelijk niets verandert. Het komt over als vriendjespolitiek: we zeggen wat, we houden iedereen te vriend en uiteindelijk gebeurt er niets. Ik heb dit gevoel al een aantal jaren.”

“Ik heb vaak VVD gestemd, maar bij de Provinciale Statenverkiezingen in maart stemde ik op de BBB. Ik ben het niet met alles eens waar de BBB voor staat. Zo vind ik dat bij het bepalen hoe we omgaan met het stikstofprobleem, niet alleen de belangen van de boeren tellen. Ik ben ook echt voor natuur en voor het behoud daarvan. Maar ik wil gewoon een verandering in de politiek.”

“Ik weet nog niet of ik in november opnieuw op de BBB stem. Die partij heeft geen ervaring met het besturen van het land. Ik vind Pieter Omtzigt een interessante politicus. Als hij met een eigen partij komt, of zich aansluit bij een andere partij, stem ik misschien daar wel op.”

Zorgen om klimaat 

“Ik maak me zorgen om het klimaat, ook voor de toekomst van mijn kinderen. Ik probeer zelf milieubewust te zijn, dat gebeurt in zijn algemeen nog veel te weinig. We moeten echt de verpakkingsmiddelen aanpakken. De politiek zou hier een rol in kunnen vervullen, maar je kan ook veel zelf doen. Het liefste zou ik hebben dat we zelf met een eigen bakje naar de slager gaan. Ik vind het belachelijk dat op een appel een stickertje zit, een komkommer in een plastic verpakking. Ik vind het triest. Daarom gebruik ik ook zelf zo min mogelijk wegwerpplastic om een broodje in te bewaren of iets af te dekken, bijvoorbeeld.”

“Ik probeer bewust te leven, ik vind dat we bewust met onze planeet moeten omgaan. We zijn te veel met ons eigen ego bezig. Alles moet maar beter en mooier terwijl we meer zouden moeten genieten van het kleine. Ik vind dat heel, heel belangrijk. Ik zou iedereen toewensen om een gezond leven te lijden. We leven zo gehaast allemaal, dat is ook zo slecht voor je lijf. We moeten een beetje gaan ‘omdenken’.”

Het fijne van de coronatijd 

“In de coronatijd vond ik het fijn dat het leven noodgedwongen wat langzamer ging. Ikzelf loop altijd graag een rondje door de buurt. Toen de lockdowns kwamen, genoot ik er echt van om te zien dat veel meer mensen dit ook gingen doen. Maar toen het voorbij was, zag ik tot mijn teleurstelling dat iedereen al heel snel weer in de oude patronen verviel.

Ik had iemand in mijn kappersstoel en merkte dat de klant tijdens het knippen voortdurend op haar telefoon bezig was. Ik dacht toen echt: ‘We zijn weer terug bij af’. Ik heb het idee dat je soms een oorlog of een andere ramp nodig hebt om weer even na te denken en een andere weg in te slaan. Maar het is zo jammer dat het ook weer van korte duur kan zijn.”

Lees hieronder de verhalen van Kobus, Tine, Pascal, Johan en Francien