Rond 1655 is het Oostereiland in Hoorn aangelegd, een kunstmatig eiland wat ‘uit de klei getrokken’ is. Het had als doel om de havencapaciteit te vergroten in de tijd van de VOC. Inmiddels heeft het al velen andere doelen gekend, maar nu staat het Oostereiland bekend als het ‘cultuureiland van Hoorn’. In deze documentaire neemt verslaggeefster Liza Trap je mee door de geschiedenis van het Oostereiland tot nu.
Het Oostereiland wordt ook wel het Schuijteseiland genoemd, omdat Cornelis Janszoon Schuijt er pakhuizen op liet bouwen toen het net aangelegd was. Toen Schuijt failliet ging, besloot de Admiraliteit zich op het Oostereiland te vestigen. De Admiraliteit werd in 1795 opgeheven door de Fransen.
Hierna werd het Oostereiland gebruikt voor het Huis van Correctie en Rijkswerkinrichting ‘de Krententuin’. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het weer een gevangenis en heeft het later nog gediend als asielzoekerscentrum. De laatste asielzoekers verlieten het Oostereiland in december 2002.
Daarna stonden de gebouwen op het Oostereiland leeg tot 2007. Van 2009 tot 2012 is alles gerestaureerd door TPAHG Architecten tot de gebouwen die er nu staan.
De Krent
Als je via de brug het Oostereiland op loopt, zie je aan de linkerkant gelijk een klein huisje staan van ongeveer 30 vierkante meter. Dit was vroeger het wachtershuisje van gevangenis de Krententuin. De eerste deur is geopend, gelach en luid gepraat komt uit het huisje. Op de voorkant staat een bordje: ‘De Krent’. Vijf mannen, allemaal zo tussen de 70 en 90 jaar, zitten met een ‘bakkie’ te praten over vroeger. Vele bekende Horinezen komen voorbij, maar ook plekken van vroeger waar ooms, tantes en vrienden hebben gewoond.

“Ja, wat moet ik zeggen over De Krent. Sommigen van ons zitten hier elke dag, met uitzondering van de weekenden. Zo rond lunchtijd komen we aan”, vertelt een van de mannen. “Wat we hier doen? Beetje koffiedrinken en ouwehoeren over van alles en nog wat. Over vroeger, maar ook over de huidige politiek.”
De Krent is eind 2011 in gebruik genomen door de ouderen. Op 23 november openden de wethouders Roger Tonnaer en Michiel Pijl De Krent. “Ze hebben wel alles zelf moeten verbouwen. De gemeente stelde bouwmaterialen beschikbaar. Het klussen omvatte onder andere het isoleren van muren en vloeren, stukadoors- en tegelwerk en de installatie van keuken en toilet” vertelt voormalig wethouder Roger Tonnaer. “Met de opening stonden we in boevenpak, helemaal de stijl van de oude gevangenis. Het was een mooie dag”, vertelt een van de ouderen.
Voordat de ouderen gebruik maakten van De Krent, zaten ze altijd op een bankje voor de Hoofdtoren in de Hoornse haven. “Bij deze nieuwe locatie kunnen ze ook met slecht weer samenkomen, anders zaten ze buiten”, zegt Roger Tonnaer.


Op de muren hangen talloze schilderijen en foto’s van bekende plekken en mensen in Hoorn. “Hier een prachtig schilderij van de Hoofdtoren, en dit is een foto van een oude fabriek met zijn medewerkers”, vertelt een van de mannen. Ook hangt er een namenlijst van bekende Horinezen en hun bijnamen en tegeltjes met bekende Hoornse uitspraken.
Of er nog toekomst in De Krent zit als deze ouderen wegvallen, durft Roger Tonnaer niet te zeggen. “Ik heb zelf het vermoeden dat er niet zoveel belangstelling meer is om hier te zitten met slecht weer, zoals deze ouderen dat deden. Toch kan het zomaar weer anders zijn, ontmoetingsplekken komen en gaan vaak plotseling. Dat zie je veel hier in Hoorn.”

“Even lachen!”, er wordt een foto gemaakt. De mannen pakken nog een ‘koppie’ en kletsen verder. “Hey Liza, groetjes aan opa hè! We zien hem volgende week wel weer verschijnen. De deur staat altijd open.”
Geraadpleegde tekstbronnen: Beschrijvingen van Vereniging Oud Hoorn, Wikipedia en de website van Cinema Oostereiland.