Eén telefoontje zette het leven van Kirsten Verdonschot en haar familie op zijn kop. Na het nieuws dat haar broer Sven plotseling was overleden, belandde ze in een spinnenweb van Engelse bureaucratie. Na 23 dagen kwam de in Engeland woonachtige Sven eindelijk thuis in Wervershoof en kon er afscheid worden genomen.
Sven Verdonschot verruilt in 2019 Wervershoof voor het Engelse Southampton, waar hij met zijn vriendin Jazz gaat samenwonen. Op 19 januari krijgt hij een hartinfarct. Reanimatie mag niet meer baten, hij wordt slechts 41 jaar oud.
Sven moet naar huis komen, beslist de familie in overleg met Jazz. Naar Wervershoof, zodat hij kan worden herenigd met zijn overleden vader.
Naar Engeland
Zus Kirsten en broer Hjalmar aarzelen geen moment en vertrekken een dag later naar Engeland. Er is ondertussen contact geweest met uitvaartverzorger Monuta, die laten doorschemeren dat het wel drie weken kan duren voordat Sven in Nederland is. “Ergens heb ik het wel gehoord, maar totaal niet opgeslagen. Ik dacht: ‘Ik haal hem op en neem hem mee naar huis'”, zegt Kirsten.
Eenmaal in Engeland valt ze van de ene in de andere verbazing. De bureaucratie, het gebrek aan tempo en de onlogische gang van zaken. Zo wordt Sven pas bij het mortuarium aangemeld als hij daar al twee dagen is en wordt er tien dagen na zijn overlijden pas autopsie gedaan.
Het toppunt: na 13 dagen krijgt de familie te horen dat er een COVID-vrij verklaring moet komen. “We wilden graag naar het mortuarium, om Sven te kunnen zien. Maar ze snapten mijn vraag niet. Dat was niet de bedoeling. Dat kunnen wij ons hier niet voorstellen.”
Kirsten en Hjalmar worden in Engeland van loket naar loket gestuurd, van medewerker naar medewerker. Ze heeft contact met drie mensen van een Engelse uitvaartonderneming, drie mensen van de lijkschouwing, drie medewerkers van de burgerlijke stand Southampton, twee mensen van het mortuarium en iemand van het bereavement office, een soort rouwkantoor. Het ontbreken van een verzekering maakt het er niet gemakkelijker op.
“Het probleem is dat er totaal niet wordt samengewerkt tussen de verschillende organisaties”, blikt Kirsten terug. “Elk poppetje doet wat van hem wordt gevraagd, maar niemand kijkt vooruit of naar het hele proces. Je wordt totaal niet bij de hand genomen, voelt totaal geen empathie. En als je al iets hoort, is het achteraf.”
Verdriet en frustratie gaan in deze dagen hand in hand. Na een kleine week besluiten ze weer naar huis te gaan, omdat ze weinig kunnen doen. “Het voelde alsof we Sven in de steek lieten.” Wel nemen ze schoonzusje Jazz mee naar Nederland.
Mooi afscheid
Thuis worden de voorbereidingen getroffen om een mooi afscheid voor Sven te organiseren. Wanneer dat is, weet de familie dan nog niet. “Je mist heel erg het lijfelijk afscheid. Het zien van iemand. Je weet dat hij is overleden, maar beseft het nog niet.”
Na ruim drie weken zijn alle officiële documenten, certificaten en andere formulieren aanwezig. Er wordt een vlucht geboekt die Sven terug naar Nederland brengt. De repatriëring is na 23 dagen eindelijk voltooid. Sven is thuis.
Een complexe zaak: vijf dagen wachten op een stempel
Uitvaartverzorger Monuta verzorgt jaarlijks zo’n 300 repatriëringen. Gemiddeld duurt zo’n proces tussen de 7 en 10 werkdagen, zegt woordvoerder Naomi Samson. Maar vaak ook langer.
Het naar Nederland vervoeren van een overleden persoon is een complexe zaak, zegt de woordvoerder van Monuta. Niet in de laatste plaats omdat er veel instanties bij betrokken zijn. “Denk aan de gemeente, het ministerie, de douane, het plaatselijke mortuarium en er moet een vlucht worden geregeld. Je hebt te maken met veel bureaucratie, er moet veel administratie in orde gemaakt worden. Verzekeringswerk, maar ook douane-papieren. En we hebben het vaak over instanties waarbij in het weekend niets gebeurt.”
En zo kan het soms dagen duren voordat de juiste stempel op het juiste formulier is verschenen. “In Spanje duurt het bij een bepaald formulier vijf dagen. En soms nog langer. We snappen dat dit voor frustraties zorgt bij nabestaanden, maar ook wij hebben met deze instanties te maken.”
Wat kan helpen? Een goede verzekering. “Ga je op vakantie? Zorg dan voor een reisverzekering en als je in het buitenland woont, voor een uitvaartverzekering“, adviseert Monuta. “Dat kan voor nabestaanden veel leed en geld schelen.”