Stadsbeiaardier Frits en zijn dochter Freya Reynaert vulden de Hoornse binnenstad met de klanken van een bijzonder concert. Vanuit de Grote Kerk op het Kerkplein klonken het carillon en de viool. Een combinatie die vroeger zonder versterking van het geluid nooit kon, maar nu al enkele keren door de vader en dochter is uitgevoerd. Verslaggever Sander Huisman vroeg ze hoe het is om samen te spelen.
Met twee ijssalons onderaan de voet van Grote Kerk, gingen veel hoofden omhoog tijdens het nuttigen van een verkoelend ijsje. Sommige passanten bleven even staan, een opa met een kleinkind maakt zelfs een dansje. Verderop in de bibliotheektuin zit een flink gezelschap ademloos te luisteren.
Elk jaar worden er meerdere concerten gehouden op het carillion, maar het is nu opvallend druk in de tuin. Misschien om de bijzondere combinatie van instrumenten, misschien omdat het jarige carillion dit jaar extra aandacht krijgt.
Carillon en viool geen logische combinatie
Met de klanken van onder andere ‘Speak Softly Love’, een nummer van Andy Williams uit de film The Godfather, is een unieke combinatie van het klokkenspel en een viool te horen vanuit de Grote Kerk. “Een logische combinatie is het absoluut niet”, lacht Freya. “Ik denk niet dat het heel vaak is gedaan. En qua dynamiek is het nooit mogelijk geweest. Sinds er geluidsversterking is, is het wel een optie.”
Samenspelen met haar vader noemt Freya “soms makkelijker, en moeilijker”. Doordat ze elkaar al zo lang kennen weten ze hoe de ander speelt. Ook Frits ziet de tweedeling. “Bij een professionele collega kun je gewoon heel zakelijk met elkaar bezig zijn, en kritisch zijn naar elkaar”, licht hij toe. “En dit moet toch ook een beetje leuk blijven, op de een of andere manier. Maar het is een combinatie.”
Dankzij Frits extra aandacht voor het klokkenspel
Niet alleen de samenwerking tussen vader Frits en dochter Freya Reynaert is bijzonder, maar ook het carillon waarop ze spelen. Vereniging Het Carillon in Hoorn begon 100 jaar geleden met geld inzamelen voor een nieuw klokkenspel. Het oude was afgebrand, en de gemeenschap schenkt een nieuwe set klokken aan de gemeente. Nog geen vier jaar na plaatsing werd de toren, op bevel van de Duitse bezetter in de Tweede Wereldoorlog, leeggehaald en de klokken omgesmolten.
Ook een tweede maal werd er geld ingezameld om na de oorlog weer een beiaard in de toren te hangen. Het in 1950 geplaatste instrument raakt vervallen. Als de vereniging ook een derde maal geld inzamelt, raakt in de jaren ’90 Frits Reynaert bij het project betrokken. Sinds hij het wekelijks bespeelt, krijgt het klokkenspel alle aandacht die het verdient.
Dit feestjaar zijn er niet zes concerten op het carillon, maar maarliefst tien. In oktober voert Frits samen met Brassband Hoorn een speciaal geschreven stuk op ter ere van het 100-jarig bestaan.