Zowel de officier van justitie als de advocate van de verdachte waren het erover eens: dit was een bijzondere rechtszaak. De Hoornse B.D (51) stak in maart van dit jaar haar eigen man met een mes in de borststreek, maar naar de reden blijft het gissen – ook voor haarzelf. Het slachtoffer en echtgenoot wilde niets liever dan dat zijn vrouw niet terug hoefde te keren naar de gevangenis. De rechtbank ging mee in dat verzoek. 

De toch al bijzondere rechtszaak kende maandag in Haarlem een al even opmerkelijk slot. De rechtbank deed na afloop van de rechtszaak namelijk direct uitspraak. Normaal gesproken gebeurt dat pas twee weken nadat de zaak inhoudelijk is behandeld. De rechter achtte na beraad poging tot doodslag bewezen en veroordeelde de vrouw uit Hoorn tot een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van 101 dagen.

Omdat ze die straf heeft in voorarrest al uitzat, hoeft ze niet terug de cel in. Daarnaast kreeg ze 16 maanden voorwaardelijke gevangenisstraf (met een proeftijd van 3 jaar) opgelegd en een taakstraf van 240 uur. Ook moet ze de al gestarte behandeling vervolgen. 

‘Niet eerder meegemaakt’

De advocate van de verdachte benadrukte niet vaak zo’n zaak te hebben meegemaakt. “Ik heb nog niet eerder meegemaakt dat ik een slachtoffer zo vaak aan de lijn heb gehad, met de vraag of zijn vrouw alsjeblieft weer naar huis mocht. En dat de dader niets liever wil, dan weten waar haar gedrag vandaan komt.” 

Op 4 maart van dit jaar eindigde de verjaardag van het slachtoffer met een korte geweldsexplosie in de slaapkamer. Even daarvoor had het stel met bekenden in Hoorn nog wat gedronken. De vrouw belde de man op, maar die was al naar huis gegaan. “Daardoor moest ik een half uur naar huis lopen, in het donker. Daar was ik wel boos over, geïrriteerd.”

Mes voor eigen veiligheid

Eenmaal thuis wekte de Hoornse haar man en trok het dekbed van hem af. Er volgde wat geschreeuw en toen pakte de vrouw een mes, dat er volgens eigen zeggen in de slaapkamer lag om pakjes mee te openen en voor de eigen veiligheid. “Er gebeurt nog wel eens wat bij ons in de buurt.”

Vervolgens stak ze haar man van dichtbij, in de borstkas. “Ik heb blijkbaar een steekbeweging gemaakt, maar wist niet dat ik hem geraakt heb. Waarom ik het heb gedaan? Ik weet het echt niet. Het is verschrikkelijk. Ik denk er constant over na, maar ik weet waarom dit is gebeurd.” 

“Waarom ik het heb gedaan? Ik weet het echt niet. Het is verschrikkelijk”

B.D uit Hoorn – stak haar man met een mes

Na de steekpartij ging ze in de tuin zitten. “Daar ik heb twee shaggies gerookt.” Toen de politie arriveerde, die was gealarmeerd door haar zoon, werd ze aangehouden. De steekpartij zorgde onder meer voor een klaplong en er moest een drain worden geplaatst. Nog altijd ondervindt hij fysieke klachten van de steekpartij. 

Het stel is al 14 jaar bij elkaar en heeft samen een dochter. Zowel dader als slachtoffer spreken van een goede relatie. “Nog steeds”, zei de vrouw. “En het wordt alleen maar beter. Hij is mijn veilige haven. We hebben eigenlijk nooit ruzie.” Het slachtoffer deed geen aangifte tegen zijn vrouw.

‘Helemaal niet boos op haar’

Uit een psychologisch onderzoek kwamen bij de vrouw geen stoornissen naar voren. Tijdens het voorarrest sprak de man eerder al de wens uit om zijn vrouw haar huis te laten keren. Maandagmiddag kreeg hij opnieuw het woord. “Ik ben helemaal niet boos op mijn vrouw, maar ik wil ook wel weten waar dit gedrag vandaan komt. Daarom ga ik ook mee naar iedere bijeenkomst van de GGZ en de reclassering.”

Hij vervolgde: “Toen ze in de gevangenis zat, wilden we dat ze weer bij het gezin kwam, omdat we haar allemaal misten. Hoe het nu met ons gaat? Goed, al heeft dit verhaal natuurlijk wel impact gehad.”

Ook de officier van justitie worstelde met deze zaak. “Aan de ene kant zie je mooie dingen zoals een gezellige verjaardag, een goede relatie. Maar er zijn ook heel nare dingen: een heftig geweldsincident. Het slachtoffer mag blij zijn dat hij het heeft overleefd.”

’24 maanden de ondergrens’

Hij gaf aan dat 24 maanden gevangenisstraf voor een dergelijk vergrijp ‘de ondergrens is’. “De voorlopige hechtenis is na 101 dagen geschorst, mede door een brief van haar man. Het gezin miste haar, als vrouw en moeder. Wat betekent het voor een kind van 12 jaar als de moeder weer terug naar de gevangenis moet? Dat is voor ons een reden om af te wijken van de richtlijn.”

Wel hield de rechtbank vast aan een flink deel voorwaardelijke celstraf, met een lange proeftijd. Of zoals de officier van justitie het verwoordde: “Dit is geen stok achter de deur, maar een boom achter de deur. Dit kan echt niet nog een keer gebeuren.”