Karin Pebesma is niet meer. In korte tijd heeft haar lichaam bepaald dat het afgelopen moest zijn. Ik kende Karin al heel wat jaren. Als vriendin van Steven kwam ze bij Radio Hoorn en heeft ze zich laten strikken om de uitzendtechniek te doen. Ik zag haar daar elke zaterdag dat zij dienst had. Hartelijk, open en serieus. Ik heb haar nog beter leren kennen toen zij de techniek kwam verzorgen voor HoornRadio, toen nog Radio Bontekoe.

Ze deed sinds 2019 de techniek van mijn radioprogramma’s OPeRAdio en Vitamine C. De programma’s werden opgenomen op de woensdagavond. Op een klein aantal woensdagavonden na hebben we samengewerkt. Het waren zonder uitzondering gezellige avonden, waarin we veel serieuze, maar ook lollige momenten wisselden. Er is geen avond voorbijgegaan zonder lachen.

Het dagelijkse leven met leuke en vervelende ervaringen kwam voorbij op de momenten dat de muziek draaide en wij beiden de rust hadden tot de volgende aankondiging met technische handelingen. Karin was, zoals ze dat zelf noemde, een kattenmuts. Wanneer een operafragment van de componist Berlioz langskwam was dat steevast een aanleiding om te vertellen over de streken van haar kat Berlioz.

Ik heb heel wat verhalen over kattenstreken mogen aanhoren en talloze kattenfoto’s mogen zien. Daarnaast hebben we veelvuldig de wereld om ons heen besproken en waren we op de hoogte van elkaars activiteiten buiten de studio.  

Karin en ik deelden een aparte ervaring. Beiden werden we getroffen door kanker. Wij konden daarover zonder enige terughoudendheid met elkaar praten. We begrepen elkaar en waren zelfs na de kuren elkaar tot steun bij de verwerking. Het lot bepaalde dat ons jaren daarna allebei weer een vorm van deze ziekte overkwam. Het versterkte onze lotsverbondenheid, zonder dat het dramatisch werd. We konden er met elkaar grappen over maken. Hoewel we het idee koesterden dat het allemaal wel de goede kant op ging, werd Karin onaangenaam verrast met het feit dat de ziekte bij haar bleef voortwoekeren.

Elke uitzending sloten we af met ook een klein woordje van dank aan Karin voor de techniek. Voor mij was de uitdaging om dat niet met een vaste opmerking te doen. Dankzeggen was geen plichtpleging. Dankzij Karin konden mijn programma’s op zeer verantwoorde wijze worden uitgezonden. Ik bewaar zorgvuldig de herinnering aan de gezellige werkavonden in de studio en daar blijf ik van harte heel dankbaar voor.