Jarenlang bezorgde Willem Bakker (67) de kranten in Westwoud. Tegelijkertijd hield hij in de nachtelijke uren het dorp in de gaten en beschermde hij bewoners tegen inbrekers. Aan die periode komt na deze week een einde: Willem stopt met waken.
Nog een paar nachtelijke rondjes en dan zet Willem zijn krantenfiets definitief aan de kant. Een mengeling van fysiek malheur, een tekort aan geleverde kranten en een teleurstellende ervaring met de politie is debet aan het pensioen van de trouwe krantenbezorger, die alle krantentitels in een groot deel van het dorp bezorgt. Hij deed het in totaal meer dan 25 jaar. Eerst in Heerhugowaard en later dus in Westwoud.
Willem waakt over Westwoud
Ondanks spierreuma en lichamelijk ongemak na een mislukte herniaoperatie, hield Willem tijdens de ‘inbraakuren’ als nachtwaker van Westwoud jarenlang een oogje in het zeil. Altijd gekleed in het zwart. “Zij hoeven mij niet te zien en ik hoef de inbrekers niet te zien”, vertelde hij enkele jaren geleden al eens.
Na het uitlaten van de hond begon hij met zijn ronde. Willem ontging niets. Hij wist welke auto bij welke bewoner hoorde en zag het meteen als er iets niet klopte. Zijn aanwezigheid wierp tijdens een eerdere inbraakgolf zijn vruchten af. Zo vertelde een politieagent hem ooit: “Tot Hoogkarspel wordt er ingebroken, Westwoud laten ze liggen en in Oosterblokker gaat het weer verder.”
Tekst gaat verder onder de foto.
Tijdens zijn krantenronde betrapte hij verschillende inbrekers. Zo ook vorig jaar: “Hij rammelde bij oudere bewoners aan de achterdeur en uiteindelijk zag ik hem op een gestolen fiets rijden.”
Willem belde snel de politie, maar die liet de vermoedelijke dader weer gaan, wegens een gebrek aan bewijs. Dat steekt Willem nog steeds. “Wat heeft het dan nog voor nut? Je hoort vaak dat je als burger altijd aangifte moet doen. Maar als je weet dat er niets mee gedaan wordt, voel je je als burger niet echt serieus genomen.”
‘Ze kunnen gewoon niet tellen’
En dan is er nog het probleem met het aantal kranten, dat regelmatig niet klopt. “Ze kunnen gewoon niet tellen”, stelt de Westwouder droog. “Als ik tien abonnees van een bepaalde krant in mijn wijk heb, heb ik tien kranten nodig. En niet acht. Want ik krijg de ellende over mij heen. Voorheen werden de kranten om drie uur ’s nachts bij mij geleverd, nu soms pas om half zes. Dan zit ik maar te wachten, totdat ik eindelijk kan beginnen.”
Een paar jaar geleden kreeg hij corona en kon hij de kranten enige tijd niet bezorgen. “Maar daarvoor heb ik nooit vakantie opgenomen en ben ik nooit ziek geweest. Een dag na een kijkoperatie aan mijn knie reed ik met de auto en deed mijn vrouw de kranten in de brievenbussen.”
‘Goed nieuws voor criminelen’
Hij heeft ‘met liefde’ over zijn Westwoud gewaakt, al die jaren. “Dat ik nu stop, is goed nieuws voor de criminelen: die kunnen hun gang weer gaan”, zegt hij met een knipoog. “Ik ga het gerust missen. Veel mensen vinden het fijn om te weten dat er ’s nachts iemand op straat loopt. En dat gaf mij dan weer een goed gevoel.”