Het werd even een gedenkwaardige week in Hoorn. We hebben een winnaar! In ronkende woorden is het te lezen, op Facebook, want daar trof ik het bericht aan. ‘Eerste overwinning voor Hart van Hoorn, geen AZC Johannes Poststraat!’

De jubelende overwinnaars noemen zelf het massale verzet van bewoners, de duizenden handtekeningen, de volle zalen en de vele brieven waardoor dat doorslaande succes geboekt kon worden. Een overwinning voor de inwoners van Hoorn, Blokker en Zwaag. Waarlijk een prestatie van jewelste en dan mag je dat vieren.

Ik verkeer doorgaans is een heel raar gezelschap: mensen met en  zonder uitgebreide opleiding, veelverdieners en uitkeringsgerechtigden, de linkse elite, zeg maar. Ik heb ze niet zien juichen. Het is natuurlijk goed te verklaren dat zij en ik elkaars gezelschap goed kunnen hebben. Ik heb ook niet gejuicht bij deze overwinning en erger nog: ik gun de overwinnaars de overwinning niet. Niet erg sportief, dat besef ik ook wel. Je ziet dat soort gedrag ook bij fans van Ajax of Feijenoord en hun hooligans.

Hart van Hoorn bezit niet de meerderheid van de gemeenteraad. Ze bezitten slechts vier van de vijfendertig zetels. Ook met vier van de drieëntwintig tegenstemmers waren ze niet in de meerderheid. De negentien andere raadsleden, verspreid over meerdere fracties, hebben zich niet in de sociale media gemeld met de triomfkreet dat zij een overwinning behaald hebben. Ik kan dus moeilijk inschatten hoe triomfantelijk zij zich voelen of hoe gemakkelijk zij zich voelen bij hun bijdrage aan de triomf van Hart van Hoorn.

Als je het wilt kun je bij Hart van Hoorn lezen dat alle raadsleden die tegen de noodopvang waren precies hetzelfde willen bereiken als zij. Ze hebben beslist wel samen gestreden voor hetzelfde doel, maar het zou best eens kunnen zijn dat de uitgangspunten om tegen te stemmen verschillend zijn. Je begrijpt vast wel dat ik ook hoop dat hun motivatie anders was dan die van Hart van Hoorn.

Je hoeft niet diep na te denken en analyses te maken over het waarom van het stemgedrag van Hart van Hoorn om tot de conclusie te komen dat Hart van Hoorn niks meer en niks minder is dan de Hoornse undercoverpartij van de PVV, wellicht nog aangevuld met FvD of JA21.

In mijn bubbel worden aanhangers van deze partijen gezien als bruinhemden. Bij diverse manifestaties van hun geestverwanten werd de overeenstemming met de nationaal-socialistische beweging van voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog graag bevestigd. Voor hen die tijdens de geschiedenislessen hun gedachten bij iets wereldser zaken hadden leg ik even uit dat dit de categorie Nederlanders is die na 1945 werden geplaatst in een enorm bestand van mensen die fout waren.

De innige relatie met de protesterende meute buiten het stadhuis en de leden van Hart van Hoorn is evident. Maar hoe innig is de band die de andere tegenstemmende partijen hebben met deze eierengooiers? Je mag best weten dat ik even moet wennen aan het idee dat de meerderheid van de Hoornse fracties ook een voorliefde heeft met bruine hemden.

Ik weet dat ik soms ontzettend naïef kan zijn. Is het nu echt zo dat de meerderheid van de Hoornse bevolking opgelucht adem haalt bij het bericht dat Hoorn voorlopig niet meehelpt om de uitpuilende AZC’s elders te veranderen in iets leefbaardere gebieden voor hen die in eigen land helemaal geen leven meer hadden? Dan is het interessant om de stemming te zien bij het voorstel om het C-gebouw van het stadhuis in te richten voor de opvang van ontheemde Oekraïners.

In hun amendement eist Hart van Hoorn dat uitgesloten moet worden dat er na opvang van Oekraïners andere vluchtelingen zullen worden opgevangen. De vier leden van deze fractie, plus een oud-lid en de fractie VVD waren het hier helemaal mee eens. Toen het voorstel om het gebouw te bestemmen voor de opvang van de Oekraïners in stemming werd gebracht stemden slechts twee hartvanhoorbezitters ook tegen de opvang van deze groep asielzoekers. Slechts twee leden kunnen de verstokte bruine achterban trots tonen dat hun waarden helemaal overeind bleven: Menno Jas en Renzo van Houten.

Laat echter niet de conclusie zijn, dat xenofobische harteloosheid in de Hoornse raad dus wel meevalt. Ik wil ook niet de conclusie trekken dat overwinningskreten over het kunnen wegzetten van mensen in nood uit de harten zijn gegrepen van het merendeel van de Hoornse burgerij. Wanneer dat wel zo is, dan hebben we in meerderheid niet gewonnen, maar zwaar verloren.

Disclaimer: De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. Streekomroep West-Friesland is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom en onafhankelijk.