De discussie over het wel of niet verplaatsen van een voetbalclub naar een andere locatie is voor lokale politici behoorlijk ingewikkeld. Wanneer een wethouder heel droog beweert dat het in stand houden van de status quo de gemeentekas iets te veel uitput, dan moet dat worden afgewogen tegen met sentimenten geladen mening dat je niet zomaar een stukje historie kan uitwissen of het werk dat mensen hebben verricht teniet doen. Ratio versus emotie, dat maakt dat de behandeling van een agendapunt heel lang kan duren. Dat geldt in ieder geval voor Hoornse commissievergaderingen.
Wanneer je een lijst van tien insprekers bij een onderwerp ziet, dan weet je meteen dat het een heikel onderwerp betreft. Een lokale politicus zal moeten afwegen wat voor de stad of voor de eigen fractie het meest verstandige is om te doen. Het is een feit dat de Hoornse voetbalclubs gezamenlijk over meer voetbalvelden beschikken dan bij de omvang van de verenigingen passen. Die velden behoeven onderhoud en soms ligt de dringende wens om een kunstgrasveld neer te leggen, zodat onder veel weersomstandigheden het hele jaar door kan worden gespeeld en getraind. En wanneer een club in een iets imposantere competitie mag meedoen, is het belang van mooie velden wat evidenter, maar het kost handenvol gemeenschapsgeld.
Een feit is ook dat een gemeente voor het kunnen laten voetballen veel meer geld kwijt is dan voor het subsidiëren van andere sporten. Een politicus die in krappe tijden de gemeentekas wil ontzien zal zich moeten afvragen hoe die boodschap te brengen, zonder tijdens de verkiezingen te worden afgerekend. De kiezer zal namelijk in de komende jaren veel intensiever worden benaderd met emotieversterkers dan met verstandige keuzes. Het klinkt wellicht wat cru, wanneer ik zeg dat je alle fracties die kiezen voor het emotionele verhaal achter in stand houden van kostbare voetbalverlangens het recht moet ontzeggen om de komende jaren bij het oplossen van begrotingstekorten een mening te uiten.
Afgelopen dinsdag was het duidelijk dat vooral oppositiepartijen zich de luxe permitteerden om hartstochtelijk te claimen HVV Hollandia op zo groot mogelijke manier te ontzien. We hebben het, wanneer we spreken over het geld dat de gemeente kwijt is aan voetbalbelangen, over vele tonnen en in de geschriften over kosten wordt met beangstigende regelmaat het woordje miljoen gebruikt. Natuurlijk wil je de jeugd een sportieve opvoeding meegeven. Hoornse voetbalclubs hebben in de loop der jaren spelers afgeleverd die in de wereld van het betaalde voetbal hebben verkeerd. Ik heb zelf een paar oud-leerlingen professionele voetballers zien worden. Daar heb ik als leerkracht nagenoeg niets aan bijgedragen, hooguit als onkundige aanmoediger langs kantlijnen tijdens schoolvoetbaltoernooien.
Wie weet worden Hoornse jongens en meisjes voetbalhelden, nationaal en internationaal bekend. De vraag is in hoeverre dan in een meer dan een toevallig terloopse opmerking Hoorn wordt genoemd. Zou zo’n beroemde voetbalheld dan uit een soort van plichtsbesef of als gebaar van dankbaarheid de stad Hoorn iets terugbetalen van het geld dat ook vanuit de gemeentekas is betaald om hem of haar op die mooie plek te krijgen? Ik besef dat dit wat onzinnig kan klinken, maar het is wel een prachtig emotioneel argument om voetbal in Hoorn ruim te blijven subsidiëren.
Er zijn een paar fracties die de andere belangen voor de stad niet uit het oog verloren. Ze hebben het lef om de rationele kant van het vraagstuk te belichten en aan te dringen op beleid dat nog enigszins betaalbaar is met het oog op het komende ravijnjaar. Het is natuurlijk ook mooi om als fractie met welgekozen woorden de wensen van de Hoornse voetbalwereld te willen inwilligen. Après nous le déluge, maar dan verpakt in woorden die de zorg voor de stad en haar sportieve burgerij dienen te illustreren. Op de vraag of dit zich werkelijk heeft afgespeeld tijdens de vergadering van de raadscommissie, kan ik antwoorden: gelukkig hebben we de beelden nog.
Op de vraag of politici zich dan altijd moeten houden aan het vermijden van emotionele argumentatie zal mijn antwoord zijn: neen, er zijn momenten dat de belangen van de stad en haar arme burgerij in de knel komen door gebeurtenissen of beslissingen van hogere overheden. Doe dan een beroep op de rede met echte tranen in de ogen. Hoewel we ook niet hoeven te vergeten dat politiek ook gewoon een spelletje is met kansen om te scoren.
Disclaimer: De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. Streekomroep West-Friesland is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom en onafhankelijk.